Hier vindt u herinneringen en anekdotes betreffende Marc. Wij vragen u hieraan actief een bijdrage te leveren! Graag ontvangen wij uw herinnering of anekdote (eventueel met foto(s) of filmpje(s) waarna publicatie in deze rubriek plaats vindt. U kunt hiervoor het contactformulier of rechtstreeks ons e-mail adres ‘mail @ marcpleizier.nl’ gebruiken.
Natuurlijk kunt u ook contact met ons opnemen om één en ander door te spreken. Graag ontvangen wij uw bijdrage!
Geschreven door: Prof. Dr. J. Stam, afdeling Neurologie, AMC
28 december 2010
Herinneringen aan Marc
Op 26-11-2007 schreef Marc Pleizier een sollicitatiebrief naar onze afdeling. In deze brief gaf hij te kennen dat hij geïnteresseerd was in wetenschappelijk onderzoek op het gebied van de psychosomatiek. Hij was toen 24 jaar, afgestudeerd in de geneeskunde, en wilde zich graag specialiseren in de neurologie. Dat betekent een onderhoud met de sollicitatiecommissie. De opleiding zou gecombineerd moeten worden met wetenschappelijk onderzoek bij Prof. Vermeulen, met wie Marc al kontact had. Van Vermeulen had ik begrepen dat we hier met een talentvolle en originele kandidaat te maken hadden, maar om de sollicitatiecommissie niet teveel te beïnvloeden had hij zich nog wat op de vlakte gehouden.
Omdat ik verantwoordelijk ben voor de opleiding tot neuroloog, heb ik vele kandidaten langs zien komen. Het is voor beide partijen een belangrijk gesprek, waar veel van afhangt. De opleiding duurt 6 jaar (na de studie geneeskunde), en als dat wordt gecombineerd met wetenschappelijk onderzoek komt daar vaak nog 2 of 3 jaar bij. Als alles goed gaat leidt dit tot een proefschrift en tot promotie tot doctor (dokter ben je dan al) in de geneeskunde, en registratie als neuroloog. Geen wonder dat de kandidaten vaak wat gespannen zijn op dit belangrijke moment in hun loopbaan.
Het sollicitatiegesprek van Marc met de commissie verliep ontspannen en plezierig. Al snel kwamen we erachter dat we een gedeelde bewondering hadden voor de schrijver Gerard Cornelis van het Reve. Nu kom je dat bij jongeren niet zoveel meer tegen, dus ik probeerde even te kijken hoever deze belangstelling echt ging. Al snel werd duidelijk dat we hier niet alleen met een liefhebber, maar met een KENNER te maken hadden. Het zal niet vaak zijn gebeurd dat tijdens een sollicitatiegesprek de kandidaat een gedicht van de ‘volksschrijver’ volledig en foutloos declameert. Verder bleek dat Marc voorzitter was geweest van de werkgroep ‘Gamma’ van de medische studenten in Utrecht. Het was erg leuk om te horen dat deze werkgroep, die eind jaren 60 door mij en enkele vrienden is opgericht, nog steeds bestaat en actief is.
Natuurlijk zijn deze dingen niet doorslaggevend bij een sollicitatie, al zijn dit soort raakvlakken wel goed voor de sfeer tijdens het gesprek. Wat de doorslag gaf om Marc aan te nemen was zijn uitstekende CV, zijn aanstekelijke enthousiasme, zijn originaliteit en zijn goede contactuele eigenschappen. We hadden meteen het idee dat Marc een grote aanwinst voor onze afdeling zou zijn, en dat is tijdens de veel te korte tijd dat hij bij ons was ook helemaal uitgekomen.
Toen Marc eenmaal was aangenomen, bleek al snel dat ik in hem mijn meerdere moest erkennen als het ging om kennis van het Reviaanse gedachtegoed. Regelmatig citeerden wij de Schrijver op de gang en bij de koffie. Uitdrukkingen als ‘het weer van alle mensen’ of ‘stemmen, soms licht’ hebben voor buitenstaanders weinig betekenis, maar voor insiders des te meer. Het was dan ook in deze traditie dat ik Marc in juni 2009, kort voor zijn reis naar Indonesië, in het volgende mailtje een goede reis toewenste:
|
From: Jan Stam
Date: Tuesday, June 30, 2009 5:40 am
Subject: Reve, ook voor onderweg
To: “M. Pleizier” M.Pleizier@amc.uva.nl
Ken je Zijn “Veertien etsen van Frans Lodewijk Pannekoek voor Arbeiders Verklaard”?
Dat is een meesterwerkje. Het staat in een bundel genaamd “Een eigen Huis”, waarin ook is opgenomen
het prachtverhaal “De laatste jaren van mijn grootvader”.
Ik neem het voor je mede, dus als je nog in het AMC komt…
Zo niet, moge dan de H. Maagd (“Stella Maris”) je pad verlichten. Ik geloof dat Zij als Sterre der Zee
Haar zegen ook wel geeft aan reizigers in vliegmasjienes.
Goede reis.
|
Een paar dagen later, op 4 juli, kreeg ik het volgende antwoord van Marc, die blijkbaar al op reis was:
|
Hartelijk dank voor uw Voorspraak en voor de adviezen inzake Reviana voor tijdens mijn reis langs
vreemde landen en volkeren. Ik was nog in het AMC, maar het is misschien maar beter dat ik u niet
aantrof, want de Hemel breekt hier met grote regelmaat open tot het weer van alle mensen
(d.w.z. regenbuien waarin zelfs Reve Relikwieën niet droog blijven).
Ik heb de reisbrieven alsmede een bloemlezing door Matroos Vosch met de titel:
‘De laatste jaren van mijn grootvader’ bij mij gestoken.
Moedig voorwaarts dus. Groet, Marc
|
Op 10 juli 2009, dus 6 dagen later, werd Marc vermoord.
Tijdens de vele gesprekken die we in de weken hierna over Marc hadden, kwam ik met een collega van hem, Antje Seeber, te spreken over zijn belangstelling voor het werk van Reve. Ik stuurde haar de bovenstaande mailtjes, met nog een kleine toegift:
|
Beste Antje, hierbij het mailtje dat ik aan Marc stuurde vlak voordat hij de reis aanving waarvan
hij niet meer terug kwam.
De H. Maagd heeft hem niet beschermd. Ik mocht Haar toch al niet zo.
|
Bij de crematieplechtigheid hield een goede vriend van Marc, Joost van Middendorp, een waardige en ontroerende toespraak. Hij eindigde met een variatie op het beroemde citaat van de ook door hem bewonderde schrijver, de laatste zin van ‘de Avonden’ (‘Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven’):
“Marc, vriend, je bent gezien en niet onopgemerkt gebleven…”
Geschreven door: Judith Schouten, bevriend AMC collega en buurtgenoot.
13 juli 2010
Marc, zijn humor en liefde voor het leven.
Afgelopen zaterdag ben ik samen met Bregje en Antje (twee AMC-collega’s) in de auto gestapt naar Veenendaal om Marc op te zoeken in “zijn” bos.
Zoals gezegd ken ik Marc uit het AMC; we waren collega’s en zijn ongeveer gelijktijdig begonnen in het AMC. Ik begon meteen in de kliniek en Marc was net begonnen met zijn onderzoek (hij werkte er net een paar maanden toen ik kwam). Omdat we tevens buurtgenoten waren (ik woon ook in Oost), reed ik regelmatig met Marc mee als we een buitenschoolse activiteit hadden voor de neurologie. Omdat we beiden niet zo goed waren met routes en de weg, en het kleine beetje richtingsgevoel dat ik nog heb werd overstemd door de leuke gesprekken die we hadden, dwaalden we meestal een extra half uur rond. Deze extra half uurtjes waren en zijn me erg dierbaar.
Zittend in de Amazon citeerde Marc gedichten van Reve en klaagden we over de wanstaltige Jan Rot vertaling van de Matthaeus Passion (de volgende dag stuurde hij een YouTube filmpje van Jan Rot’s versie van het Erbarme Dich om mijn ergernis nog wat verder aan te wakkeren).
Hij vertelde over zijn droom een badkuip (op pootjes) voor schildpadden te hebben in zijn woonkamer en over de luchtbrug tussen Nederland en Italie voor het uitzetten van ontheemde schildpadden. We hadden het over uilenballen en uilen in het algemeen, over nijlpaard Tanja uit Artis en over functionele aandoeningen bij dieren. We hadden het over de Tweede Wereldoorlog en over katten die op hitler lijken (zogenaamde Kitlers, gevonden via de site www.catsthatlooklikehitler.com .
Het laatste gesprek dat ik met Marc heb gehad (niet in de Amazon maar op H2 in het AMC) ging over het Spookdiertje, dat voorkomt in de bossen van Indonesië. We keken er een YouTube filmpje bij van een Spookdiertje met daaronder gemonteerd Also sprach Zarathustra van Richard Strauss. Marc beloofde te proberen een Spookdiertje vast te leggen met zijn nieuwe camera.
Het waren vaak terloopse gesprekken maar ze waren altijd vol humor en liefde voor het leven en alles wat het met zich meebrengt. Deze gesprekken staan dan ook in mijn geheugen geetst en regelmatig denk ik aan deze momenten en aan Marc. De originaliteit en de liefde in en van zijn bestaan zijn uniek.
In de geest van Marc en de Amazon-dwalingen zijn we niet via de kortste of snelste route naar Veenendaal gereden maar hebben we rustig rondgemeanderd alvorens aan te komen bij Marc’s bos. Daar aangekomen hebben we een prachtige wandeling gemaakt. Het bos was schitterend: groene bomen met ertussen boomstammen van licht. In de buurt van Marc’s plek kwamen we een ree tegen; hij keek enkele minuten onafgebroken naar ons (en wij naar hem) en verdween toen met het licht op zijn rode vacht tussen de bomen.
Gisteren heb ik van Jan Stam in het AMC het boek Spinsels en Krabbels van Marc gekregen dat door de ouders van Marc werd samengesteld; ontzettend bedankt daarvoor. Het is fijn om een tastbare herinnering te hebben aan Marc.
Ik wens jullie alle goeds.
Judith Schouten
Bevriend AMC collega en buurtgenoot
Geschreven door: Opa Pleizier te Amsterdam.
9 juli 2010
Op 1 juli 2009 heb ik Marc naar Schiphol gebracht; en een jaar later…
Op 1 juli 2009 bracht ik (opa Pleizier) Marc naar Schiphol voor zijn reis naar Indonesië. Om 07.30 uur zou ik bij zijn huis zijn. Marc moest zoals altijd nog even van alles doen. Nog even de sleutel bij zijn nicht die een paar deuren verderop woonde in de bus doen en we vertrokken.
Op weg naar Schiphol zei Marc: ‘opa, we gaan nog even lunchen.’ Ik vroeg: ‘waar wil je dat doen?’ ‘Op Schiphol’ zei Marc.
Ik was gewend, als ik iemand naar Schiphol bracht, mijn passagiers voor de terminal af te zetten. Ik zei tegen Marc: ‘dan moet ik in de parkeergarage en daar heb ik een hekel aan.’ Marc zei tegen mij: ‘opa ik ga mee de garage in en laat mijn bagage in de auto en we gaan lunchen.’ Zo gezegd, zo gedaan. In het restaurant namen we een broodje met een kop koffie. Zoals opa’s zijn wilde ik betalen … maar dat mocht niet en Marc gaf dus zijn eerste vakantiegeld uit.
Ik k
reeg een rondleiding door de aankomst – en vertrekhal. We boften er was feest op Schiphol. Er was een taart van tweeënhalve meter gebakken en wij kregen ook een stuk en ook een feesthoedje en een slinger. Die hebben we aan een paar kinderen gegeven. We gingen naar de parkeergarage om de auto te halen. Ik reed naar de weg voor de terminal en Marc pakte zijn bagage. We namen afscheid van elkaar en ik zei tegen Marc: ‘voorzichtig en tot kijk.’ Dit heeft niet meer mogen gebeuren.
Marc was een lieve en zorgzame kleinzoon die geregeld opbelde en vroeg: ‘opa hoe gaat het … en we moeten ook nog eens weer uit eten.’
Op 1 juli 2010, de dag waarop ik een jaar geleden Marc naar Schiphol bracht, ben ik naar het bos gegaan waar Marc zijn as is verstrooid. Op het bankje dat daar door Alex en Hannie is geplaatst heb ik een broodje gegeten. Zonder dat ik daarover heb nagedacht ging ik staan en schreeuwde: ‘Marc, hier opa, waar ben je, ik kan je niet vinden, Marc waar ben je.’ Het heeft me wel even goed gedaan.
Opa Pleizier.
Geschreven door: mevrouw Post – van der Graaf, te Abcoude.
7 juli 2010
Met toestemming van mevrouw Post – van der Graaf de navolgende herinnering.
Marc en zijn eerste patiënt.
Op 16 mei 2009 schreef mevrouw Post de navolgende brief aan Marc:
Beste dokter Pleizier,
Graag wil ik u hartelijke dank zeggen voor uw geweldige inzet mij er weer bovenop te helpen na mijn herseninfarct op zondag 15 maart j.l. Vanaf deze dag verbleef ik tot en met vrijdagmiddag 27 maart in het AMC.
Het deed mij deugd van u te horen dat ik uw eerste patiënte was, dus was het zowel voor u als voor mij een primeur te weten en te ervaren dat ik in goede handen was gekomen, waarvan acte!
Als blijk van waardering stuur ik u bijgaand een fles met kostelijk vocht waarvan ik uiteraard hoop dat het bij u in de smaak zal vallen.
Met vriendelijke groeten,
Mary Post.
Op 20 juni 2009 schreef Marc aan mevrouw Post:
Geachte mevrouw Post,
Heel hartelijk dank voor de fles ‘kostelijk vocht’ die ik tussen zes planken, omwikkeld met cadeaupapier en vergezeld van een begeleidend schrijven in mijn postvak aantrof.
Het doet mij goed te horen dat het goed met u gaat en dat u meent bij mij in goede handen te zijn geweest! (waar ik het natuurlijk mee eens ben) Dat is een hoopvol begin van mijn opleiding tot neuroloog.
Ik wens u het allerbeste. De fles wijn ligt nog te wachten op een geschikt moment; ik zal op u proosten.
Vriendelijke groet,
Marc Pleizier.
Geschreven door: Dominique Anastasia Smith, New Zealand.
7 juli 2010
Holiday in Australia 2008.
I met Marc while on holiday with my sister in Australia in 2008.
We were on the same sailing ship for a week as we travelled to the Great barrier reef. Although I only knew Marc briefly he left a deep impression on me. Coming from New Zealand, I had never met anyone who spoke so many languages. He was reading a book by Oliver Sacks and completely enthralled me while describing “The Man Who Mistook His Wife for a Hat”. First thing I did when I returned from holiday was read it. I still have a copy.
I think it was during that trip that he went diving for the first time. I remember swimming in the Great Barrier reef surrounded by thousands of coloured fish and seeing his smiling face. He was brave. He went out on a night dive – in the middle of Great Barrier Reef – and it was only his second time diving!
I only learned of his passing tonight, the world is a darker place without him!
Please accept my most sincere condolences.
God bless you and your family.
Dominique Smith, New Zealand.
Geschreven door: Willy Hauwert, verpleegkundige afdeling Neurologie AMC Amsterdam.
5 juli 2010
Een dierbare herinnering aan de samenwerking met Marc.
Een herinnering wil ik graag aan u vertellen.
Er was een hoogbejaarde dame bij ons opgenomen op kamer 238. Ze had een herseninfarct gehad, waar ze niet veel restverschijnselen aan over had gehouden, maar ze had ook longkanker en was zeer slechtziend en slechthorend. Haar hoorapparaten waren tijdens het vervoer naar het ziekenhuis zoek geraakt. De communicatie verliep dus vrij moeizaam. Bovendien leek mevrouw de moed op te geven. Ze wilde niet meer uit bed opstaan en weigerde bijna alle voedsel.
Marc was haar zaalarts. Tijdens de ochtendvisite probeerde hij haar te stimuleren uit bed te komen en weer te gaan eten. Hij vertelde haar dat ze niet beter zou worden als ze in bed bleef liggen. “Hoe heb ik het nou, dokter?” antwoordde ze. “Heeft u ooit gehoord dat iemand met longkanker op mijn leeftijd nog geneest? U moet me niet voor de gek houden. Geeft u me liever een spuitje, zodat ik er geweest ben. Dat mag toch tegenwoordig?!” Iedere dag herhaalde mevrouw haar wens. Zij leek echt niet meer verder te willen leven.
Marc bezocht haar vaker gedurende de dagen, had hele gesprekken met haar en met haar zoon. Ook consulteerde hij de psychiater. Hij bleef geloven in haar levenskracht en steeds weer zocht hij haar op en spoorde haar aan.
Waar ik allang de hoop had opgegeven, zag ik het gebeuren: mevrouw ging van lieverlee weer eten en kwam weer uit bed. Toen ze overgeplaatst werd naar een zorgcentrum voor revalidatie, was ze heel monter en vertelde Marc dat ze hem eigenlijk niet wilde missen. Tot op de dag van vandaag verdenk ik deze dame er van dat ze haar vitaliteit weer terugkreeg bijna uitsluitend om Marc een plezier te doen.
Dit is wat Marc in de mensen wakker kon roepen.
Dit is ook wat wij op de afdeling node zullen missen.
Willy Hauwert.
Berichten uit het gastenboek die op de vorige website stond:
| Anton vd Hurk | 05-07-10 17:21 | Een mooie herrinering aan Marc die ik nooit gekend heb, maar na wat ik gelezen, gezien en gehoord heb……..het is erg jammer dat ik hem nooit heb mogen leren kennen. Daarnaast toont het ook aan wat voor een bijzondere familie Marc heeft! |
| Anneke Bloklander | 05-07-10 20:05 | Een heel mooie en waardevolle herinnering aan Marc. Evenals in vroeger jaren, heb ik weer enorm om hem kunnen lachen. Fijn!
In gedachten nog vaak bij de familie… Sterkte! |
| Erik Dorenbosch | 07-07-10 06:43 | Ik heb helaas nooit het genoegen gehad om Marc te leren kennen. Uit alle verhalen die ik in de loop der tijd over Marc gehoord heb komt naar voren dat hij een mooi mens was. Eentje van de soort; “als we er daar meer van hadden, zag de wereld er misschien heel wat beter uit”. Marc moet een inspiratiebron voor ons allen zijn. Alleen zo wordt zijn volstrekt zinloze dood, ietsje beter te dragen. |
| Jorg van den Enden | 09-07-10 07:47 | Een mooi initiatief ter herinnering aan Marc. Hoewel ook ik Marc nooit heb gekend, heb ik het gevoel dat met jullie verhalen en de foto’s ik Marc toch een beetje heb gekend. Ik denk dan ook dat deze website als eerbetoon aan Marc helemaal past bij hem. Een mooi eerbetoon. |
| Karen van Middendorp | 09-07-10 09:31 | Prachtige website, een mooie herinnering. Ik denk er nog vaak aan terug. Hoop dat het goed met jullie gaat.Het allerbeste, Karen |
| Henny Smit | 10-07-10 09:10 | Wat een prachtig eerbetoon voor Marc en een waardevolle herinnering voor jullie. De site is erg mooi geworden!
Groet Henny Smit (Libel) |
| Elsabeth van Overbeeke | 11-07-10 13:33 | Via mijn zus (Margaritha) kreeg ik de website doorgestuurd. Een mooie en indrukwekkende site! Ik hoop dat jullie gisteren een fijne herinneringsdag hebben gehad met veel steun aan elkaar. Veel sterkte.
Vriendelijke groet, Elsabeth |
| Janneke Boomsma | 15-07-10 09:43 | Ik heb goede herinneringen aan Marc toen hij bij ons als flexwerker op de afdeling was.Ik fietste wel eens met Marc richting Veenendaal-west na het werk en dan hadden we veel schik… |
| Yudianta Medio N Simbolon | 17-07-10 18:59 | Dear Mr and Mrs.Pleizier, Very Nice Website……Eventhough we never knew Marc Pleizier, through your stories and pictures we know him….may God bless him …… |
| Marleen Hendriks | 25-07-10 20:11 | Beste familie van Marc,
Ik ben onder de indruk van Marc z’n boek en blij dat ik het heb mogen ontvangen. Onvoorstelbaar dat hij er niet meer is. Veel sterkte, Marleen (collega van de neurologie) |
| Heru Muzaki | 10-08-10 07:45 | Very inspiring and fascinating site.. I hope people who love Marc will keep commemorating him through this website.very best wishes for the Pleizers! |
| Els Woudsma | 10-08-10 17:37 | Vandaag Marcs plekje opgezocht in Prattenburg. Samen met Ariëtte op het bankje gezeten en gemijmerd. Prachtige plek, ook het “open hemel” stukje met het vogelhuisje en de bloemen. Ben benieuwd waar Marc nu is en of hij kan lachen om juf Els struinend en zoekend door de varens in het bos… |
| Cynthia van den Elsaker | 18-08-10 10:34 | Hoe toepasselijk dat Marc is uitgestrooid in het bos dat van mijn voorouders was…. Komend weekend ga ik weer even op de Sonnenberg kijken. Ik denk dat er daar weer veel herinneringen naar boven gaan komen. Ik denk nog vaak aan je Marc! Hoop dat alles goed met je gaat! |
| Ruud de Vries | 18-08-10 12:36 | Deze site is een absoluut een prachtig eerbetoon aan een Marc! Ik heb hem helaas niet persoonlijk mogen kennen, maar de warme en respectvolle wijze waarop familie en vrienden van Marc hem gedenken geven aan dat hij een geweldig mens was. Moge hij rusten in vrede. |
| Anneke van de Voort van Laar | 12-09-10 14:58 | hallo Hannie, Heel mooi is de site van je zoon geworden. jullie reisfoto’s zijn ook erg mooi en leuk voor jullie als herrinnering en een goede afsluiting. leuk eens gezien te hebben. Hartelijke groet Anneke(oude collega Tollekamp) |
| Cynthia van den Elsaker | 14-11-10 13:17 | Ik wou even zeggen dat ik het programma zojuist op radio5 erg mooi vond! Echt een mooi eerbetoon aan Marc! En wat leuk om hem nog even te horen. Bedankt voor deze fijne herinnering! |
| Hassan en Fatiha | 14-11-10 13:51 | Wij bewonderen jullie hoe jullie Marc’s verlies verwerken. Er mag geen misverstand over zijn hoe Marc was en in onze herinnering blijft. |
| Anton van den Hurk | 16-11-10 18:58 | Wat een prachtige radio uitzending.
Ik hoop dat het volgelhuisje deze lente plaats zal bieden aan nieuw leven! |
| Engbert en Greet de Jong | 02-12-10 14:48 | Beste Alex en Hannie, Wat hebben jullie een indrukwekkend monument voor Marc opgericht met deze site!! Nadat we (A&E)elkaar deze week gesproken hadden, hebben Greet en ik met bewondering jullie alle info op de site gelezen, bekeken, gehoord en waren stil. Veel herkenning en het raakte ons in ons hart. Heel fijn dat Marc op deze manier nog betekenis mag hebben en een inspiratiebron mag zijn voor een ieder. En ook jullie leveren daar een bijdrage aan door op deze wijze met het verlies van Marc om te gaan! Greet en ik groeten jullie van harte!!!!! |
| Bart Louwers | 03-01-11 19:13 | Exegi monumentum aere perennius (Horatius). (zeer) Vrij vertaald: Niet alles van me zal sterven. Met deze site, het boek en alle andere dingen laten jullie Marc voortleven. Van wat ik hieruit begrijp was hij een bijzonder mens.
hartelijke groet, |
| Marjolijn | 03-05-11 20:51 | Lieve Marc,
Het is alweer bijna 2 jaar geleden dat je bent overleden. Maar ondanks dat ben je zeker niet uit mijn gedachten verdwenen. Ik denk nog vaak aan je. Laat je weer een keer wat horen van boven? Je blijft in mijn gedachten.. Liefs, Marjolijn |
| Herman & Marlies Zaalberg | 10-07-11 09:28 | Lieve Alex en Hannie,
Het is vandaag alweer 2 jaar geleden, wat gaat de tijd ontzettend snel. Maar het ongeloof en gemis blijft, denk er nog vaak aan. Veel sterkte! Liefs, |
| Maartje Tigchelaar | 20-03-12 11:59 | Lieve familie van Marc,
Gister was Marc zijn verjaardag. Ik heb veel aan jullie gedacht. Het blijft zo moeilijk. Een lieve groet van Maartje |
| Marjolijn Duermeijer | 06-05-12 14:54 | Lieve Marc,
Afgelopen maandag met Koninginnedag is het alweer 3 jaar geleden dat ik je voor het laatst gezien heb. Vol met gezelligheid en humor kwamen jij en Behruz bij mijn nieuwe huisje buurten..mooie herinneringen.. Van de week heb ik het nog met Behruz over je gehad. Als we allebei wat fitter zijn, komen we weer een keer naar je in het Veenendaalse bos. Ik ben zelf aan het revalideren van een gebroken rug en Behruz van een gebroken enkel. Ik hoop dat het nog steeds goed met je gaat daarboven. We denken aan je. Liefs, Marjolijn |
| carla | 12-11-11 16:34 | Net even met onze zoon Ties naar filmpjes gekeken van Marc, hij vind die van de vogel het mooist!
Ik denk aan jullie… |
| Olivier | 07-12-12 22:33 | Een gapend gat in het gastenboek. Maar dat betekent niet dat Marc weg is uit onze gedachten. Het blijft een ongelofelijk gemis dat je niet meer bij ons bent jongen. |
| Joost | 19-03-13 17:35 | Ik lees dat de zogenaamde voorzienigheid zelfs reikt tot voorbij de grenzen van het individuele leven… De mensheid controleert en tracht te domineren het onschuldige. Niet alleen in Indonesie, maar zo ook in Prattenburg.
Het Prattenburgse blad komt en gaat met de seizoenen; dierbare, inspirerende herinneringen aan Marc duren daarentegen gelukkig een mensenleven. |
| Marie-Jose Dikhoff | 07-09-13 12:25 | Beste familie van Marc, Vandaag in arts en auto het bericht gelezen over het reisdagboek van Marc. En uit fascinatie ook zijn/jullie website bezocht met de prachtige verhalen en anekdotes. Wat prachtig dat hij op deze manier nog steeds het leven van mensen beïnvloedt. Zoals dat van mij vandaag, tijdens het lezen blijkt dat Marc en ik op dezelfde dag geboren zijn, 19 maart 1983. En dan volgen een aantal toevalligheden zich op…Ik ben zelf hartchirurg in opleiding en was ook in Indonesië op rondreis in 2009. Ikzelf vandaag een beetje chagrijnig vanwege een hele week nachtdienst werken en vele uren aanwezig in het ziekenhuis raak geëmotioneerd door de verhalen die verpleegkundigen en collega’s vertellen over de omgang van Marc met patiënten. En ik realiseer me dat het leven soms niet loopt zoals je verwacht en, hoe cliche ook, je moet proberen te genieten van ieder moment. Het inspireert me om vannacht die ene patient nog even wat extra aandacht te geven en misschien eens een werk van Reve te lezen. Lieve groeten Marie Jose Dikhoff |